Ένας νέος κοινωνικός χώρος ανοίγει τις πόρτες του στην Αθήνα. Απέναντι στην παρατεταμένη κρατική καταστολή και την υπέρμετρη βία, με τις συνεχείς διώξεις σε βάρος αγωνιστών και την στοχοποίηση και επίθεση στους κατειλημμένους κοινωνικούς χώρους, μία νέα προσπάθεια φυτρώνει σαν τα ζιζάνια και καλεί στη δημιουργία χώρων συναντήσεων. Προχωρούν σε δράσεις, εργαστήρια, μαθήματα, προβολές και βγάζουν το πρόγραμμα των πρώτων ημερών λειτουργίας.
Στην Φυλής και Φερών η Βικτώρια έχει ένα νέο κατειλημμένο κοινωνικό χώρο. Ένας χώρος για την αυτοοργάνωση της γειτονιάς, για κοινωνικές παρεμβάσεις, για συλλογική αντίσταση και για την οικοδόμηση μιας κοινότητας. Ας συναντηθούμε στο χώρο αυτό για να ανταλλάξουμε σκέψεις και ανησυχίες, φαγητό, καφέ και ρούχα και για οποίον άλλο λόγο μπορούμε να φανταστούμε. Για χαριστικά παζάρια και δωρεάν κουρέματα, για προβολές και καφενεία, για αυτομορφώσεις και διάβασμα, για workshops και συνελεύσεις. Να χαρούμε το χώρο αυτό ως ένα βήμα προς την απελευθέρωση όλο και περισσότερων δημόσιων χώρων, να αρπάξουμε την αρχή αυτή ως αυτές/οί που διαμορφώνουν και ορίζουν τους αγώνες τους και τις ζωές τους. Αυτές/οί που δεν περιμένουν από άλλους ανθρώπους ή θεσμούς, που δεν αναμένουν κάποιες πιο ευνοϊκές συνθήκες για να πράξουν.
Με τα Ζιζάνια σκοπεύουμε να δημιουργήσουμε ένα ζωντανό χώρο μακριά από τη ρατσιστική, σεξιστική, καπιταλιστική βία του κράτους και της σημερινής κοινωνίας. Οραματιζόμαστε ένα χώρο αλληλεπίδρασης μεταξύ ατόμων διαφορετικών καταγωγών, ταυτοτήτων, ηλικιών, γλωσσών, απόψεων. Τις συνθήκες αυτές πρέπει να τις δημιουργήσουμε και να τις διαφυλάξουμε όλες/οι μαζί, συναντώντας η μία τον άλλο, δυναμώνοντας τις συντροφικές μας σχέσεις, διασυνδέοντας τις κοινοτητές μας και τους αγώνες μας. Για πολύ καιρό ονειρευόμασταν κάτι τέτοιο -σίγουρα δεν είμαστε οι μόνες/οι- και τώρα ήρθε η ώρα να πράξουμε. Με τις σκέψεις αυτές, σας προσκαλούμε να αναδείξετε τα δικά σας ζητήματα, να καταθέσετε τις δικές σας ιδέες, να αρχίσετε τις δικές σας πρωτοβουλίες και τους αγώνες και να συνδιαμορφώσουμε όλα μαζί το χώρο και τις λειτουργίες του.
Η Βικτώρια είναι ο τόπος που ζούμε και συναντιόμαστε και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο βρεθήκαμε στους αγώνες της γειτονιάς. Ζώντας στη Βικτώρια έχουμε παρατηρήσει και βιώσει την πολυεπίπεδη κρίση που εξελίσσεται γύρω μας: οικονομική πίεση, μαύρη εργασία, ρατσιστική βία, καταρρέον σύστημα υγείας, περιορισμοί κυκλοφορίας και μια γενικότερη ψυχολογική κατάσταση φόβου και ανασφάλειας. Σε αυτή τη συγκεκριμένη γειτονιά, η φασιστική στροφή της Ελλάδας και της Ευρώπης είναι κάτι παραπάνω από εμφανής: εθνικιστική ρητορική, στρατιωτικοποίηση των δρόμων και των δημόσιων χώρων μας, ρατσιστική βία στο σχολικό περιβάλλον, στην χαμηλόμισθη εργασία, στη ζωή στο δρόμο και καταστολή οποιασδήποτε αντίστασης.
Η Βικτώρια ήταν και είναι μια γειτονιά των περιθωριοποιημένων: μετανάστ(ρι)ες, queer υποκείμενα, σεξεργάτριες, τοξικοεξαρτημένα, φτωχά και όποια άλλα άτομα το κράτος και η κοινωνία ωθούν στο περιθώριο. Η περιθωριοποίηση δημιουργείται και συντηρείται με τους ρατσιστικούς αστυνομικούς ελέγχους, τις φασιστικές επιθέσεις, τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, την επιβεβλημένη κοινωνική απομόνωση, την αυξημένη στεγαστική επισφάλεια. Και πιο πρόσφατα, η έλλειψη δημόσιου χώρου που έχουμε βιώσει όλες μας λόγω της αστυνομικής εισβολής και της επέλασης των καπιταλιστικών συμφερόντων.
Το κράτος και οι φασίστες σύμμαχοί του έχουν από καιρό χρησιμοποιήσει ρατσιστικές ρητορικές και μεθόδους κατασταλτικής δράσης για να πείσουν την κοινή γνώμη ότι το πρόβλημα στη Βικτώρια είναι η μετανάστευση και όχι η καπιταλιστική αποξένωση, η έλλειψη κοινωνικών υπηρεσιών, η έλλειψη κοινότητας, με πρόσφατη κορύφωση τα γεγονότα του καλοκαιριού του 2020. Όταν μετανάστ(ρι)ες ωθήθηκαν βίαια στην πλατεία Βικτωρίας, αποκλείστηκαν από την πρόσβαση σε είδη πρώτης ανάγκης, παρενοχλήθηκαν από τους τοπικούς μαγαζάτορες και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν παρά τη θέλησή τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή οι φασίστες έκαναν την εμφάνισή τους ξανά στην πλατεία συνοδευόμενοι από τον Μπογδάνο και τον Κασιδιάρη, ξυπνώντας τα παλιά τραύματα της δράσης της Χρυσής Αυγής όταν χτυπούσαν και κυνηγούσαν κόσμο γύρω από τον Άγιο Παντελεήμονα.
Η Βικτώρια λειτουργεί ως ένα εσωτερικό σύνορο που (ανά)παράγει τη βία των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδας. Όπως τα νησιά και ο Έβρος, έτσι και η Βικτώρια είναι ένα μέρος συνεχών εκκενώσεων, απειλών για επαναπροωθήσεις και χωρίς πρόσβαση στην υγεία. Αυτά χρησιμοποιούνται από το κράτος για να αποτρέψουν άτομα εν κινήσει να εγκατασταθούν και τα σταματάνε από το να καθορίσουν τις μοίρες τους. Ταυτόχρονα η Βικτώρια είναι γεμάτη άδεια κτήρια, ιδιωτικοποιημένες ζώνες, χωρίς κοινωνικούς χώρους και γεμάτη ΜΚΟ που κόσμος αναγκάζεται να βασιστεί πάνω τους παρά τις πατερναλιστικές μεθόδους, τα απάνθρωπα κριτήρια <<ευαλωτότητας>>, τους κερδοσκοπικούς στόχους και τις παροδικές λύσεις.Δεν ισχυριζόμαστε ότι έχουμε εύκολες απαντήσεις και λύσεις. Για μας ο δρόμος ανοίγει με την αντίσταση και την αντιπαράθεση στις καπιταλιστικές και νόμιμες δομές που μας έφεραν ως εδώ. Κάνουμε κατάληψη ενάντια στους μπάτσους, το κράτος, τις κτηματομεσιτικές εταιρείες, την πατριαρχία, την εκκλησία και την τυπική αδιαφορία. Βλέπουμε αυτήν την κίνηση ως έναν τρόπο να συνεχίσουμε τους συλλογικούς μας αγώνες και να τους ενσωματώσουμε στη γειτονιά. Κάνουμε κατάληψη για να δώσουμε πνοή ζωής στα εγκαταλλελημένα κτήρια και να εξερευνήσουμε νέες δυνατότητες χρήσης. Δεν μπορούμε να βασιστούμε ούτε στο κράτος ούτε στις ΜΚΟ για να χτίσουμε τις κοινότητές μας μέσα στη γειτονιά. Να βασιστούμε μόνο στα εαυτά μας και στις σχέσεις μας.
Κάνοντας αυτό το βήμα αγκαλιάζουμε ανοιχτά την παρανομία και την ανασφάλεια που χαρακτηρίζει τη Βικτώρια. Αλήθεια, τι δεν είναι παράνομο εδώ στο σημείο αυτό; Άνθρωποι που δεν έχουν άλλη επιλογή από το να κοιμούνται στην πλατεία και σε παρατημένα σπίτια κυνηγιούνται και διώκονται επειδή αυτό είναι “παράνομο”. Η ίδια η καθημερινή παρουσία στο δρόμο ποινικοποιείται και η κάθε προσπάθεια πολιτικής οργάνωσης διώκεται με πρόστιμα, απειλές, επιτήρηση, ελέγχους, συλλήψεις από την όλο ένα και μεγαλύτερη μπατσοκρατία. Τι είναι όμως καθ’όλα νόμιμο; Οι πρακτικές του κράτους, της αστυνομίας και των ιδιοκτητών: εξώσεις, αυξημένα νοίκια, ρατσιστικές επιθέσεις. Οικειοποιούμαστε την πρακτική της κατάληψης διότι καταλαβαίνουμε ότι είναι ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια μας για να δομήσουμε νέες σχέσεις και να επιτεθούμε σε αυτές που μας καταπιέζουν. Δεν μας ενδιαφέρει να μείνουμε μέσα στα όρια του νόμου, πόσο μάλλον αν θα βγούμε έξω από αυτά. Παλεύουμε για να αμφισβητήσουμε, να αποδομήσουμε και να καταργήσουμε κάθε νόρμα, κάθε οικονομικό φραγμό και κάθε σύνορο.Θα χτίσουμε και θα διαμορφώσουμε την κοινότητά μας μέσω της αλληλοβοήθειας, της ενεργής αλληλεγγύης, της συμπεριληπτικής και οριζόντιας οργάνωσης. Θα απευθυνθούμε σε οποιοδήποτε άτομο στη γειτονιά θέλει να αγωνιστεί με αυτούς τους όρους και να χτίσει συντροφικές σχέσεις που σπάνε την αποξένωση. Προσκαλούμε άτομα και ομάδες να έρθουν σε επικοινωνία με εμάς. Μαζί θέλουμε να σπάσουμε τους διαχωρισμούς που τίθενται και επιβάλλονται από τους καταπιεστές, το κράτος και την κοινωνία τους και να απελευθερώσουμε τη δημιουργική, δυναμική, πολυπολιτισμική πλευρά της γειτονιάς. Επιδιώκουμε την ανασύσταση της αντιφασιστικής παρουσίας και συνείδησης στην περιοχή και να προκαλέσουμε την υπάρχουσα ισορροπία δύναμης και φόβου μέσω της επαφής και της δημιουργίας. Επιλέγοντας να καταλάβουμε μέσα σε αυτό το γενικό κοινωνικό πλαίσιο έναν χώρο στον οποίο στεγαζόταν ένα κατειλλημένο κινηματικό αρχείο , θέλουμε να αναζωπυρώσουμε την κληρονομιά των καταλήψεων, της μαχητικότητας και της αντίστασης της γειτονιάς της Βικτώριας. Αποκαλούμαστε Ζιζάνια γιατί φυτρώνουμε και αναπτυσσόμαστε εκεί που δεν μας σπέρνουν, χαοτικά, εκτός ελέγχου, ξανά και ξανά όσες φορές και να μας καταστείλουν.
Να συναντηθούμε στα Ζιζάνια, στους δρόμους, στη Βικτώρια.
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ
ΔΕΚΑ, ΕΚΑΤΟ, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ Σ’ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
