Απευθείας στην εποχή της απολυταρχίας οδηγεί το μεγαλόστομο “Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης των Υπαίθριων Συναθροίσεων” που παρουσίασε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοϊδης.
Οι ρυθμίσεις για την “παρουσία και προστασία δημοσιογράφων” προβλέπουν ότι “η αστυνομία θα οριοθετεί ένα συγκεκριμένο χώρο για τους δημοσιογράφους και ένας ορισμένος εκ των προτέρων αξιωματικός θα λειτουργεί ως σύνδεσμος και δίαυλος επικοινωνίας μαζί τους καθόλη τη διάρκεια της συνάθροισης έχοντας ως στόχο τη συνεργασία και την αμοιβαία κατανόηση”.
Σε ανατριχιαστικά οργουελική γλώσσα ο υπουργός επιχείρησε να εξηγήσει ότι “δεν υπάρχει κανένα ζήτημα, κανένα πρόβλημα”, αλλά, “απλώς”, σε “περιπτώσεις που υπάρξουν πολύ μεγάλα επεισόδια και κινδυνεύουν ζωές, θα μπορούν και οι δημοσιογράφοι να είναι σε κάποιο σημείο φυλασσόμενοι από την αστυνομία και να κάνουν τη δουλειά τους”.
Το ξέρουμε όλοι ότι στις διαδηλώσεις υπάρχουν δημοσιογράφοι που καλύπτουν τα γεγονότα πίσω από τις αστυνομικές δυνάμεις και δημοσιογράφοι που επιλέγουν να κάνουν ρεπορτάζ μέσα από το πλήθος των διαδηλωτών. Είναι θέμα οπτικής και πολιτικής επιλογής.
Όμως αυτό που θα αλλάξει εάν περάσουν τα εθνικά σχέδια Χρυσοχοϊδη είναι ότι οι δημοσιογράφοι είτε θα συμμορφώνονται με την υπόδειξη της αστυνομίας και θα κάνουν ρεπορτάζ φυλασσόμενοι μακριά από το πεδίο της διαδήλωσης μεταδίδοντας όσα επιλέγει να τους μεταφέρει ο “δίαυλος αξιωματικός”, είτε θα παραμένουν στη διαδήλωση προσπαθώντας να κάνουν τη δουλειά τους εκτεθειμένοι στην αυθαιρεσία των δυνάμεων καταστολής -”με ατομική τους ευθύνη”.
Με τον τρόπο αυτό η επικοινωνιακή διαχείριση μιας διαδήλωσης γίνεται έργο αποκλειστικά ελεγχόμενο από την αστυνομία, με υλικό από drones και κάμερες τοποθετημένες στα κράνη των δυνάμεων καταστολής. Η μοναδική αλήθεια για τα γεγονότα θα είναι αυτή που θα αποτυπώνει το γραφείο επικοινωνίας της αστυνομίας.
Οι αστυνομικές ανακοινώσεις απολογισμού μετά από μια πορεία συχνά έχουν τόσο εξωπραγματική περιγραφή ή τόσο διαστρεβλωμένη, ώστε μένουμε με την εντύπωση ότι η αστυνομία δεν αναφέρεται στο ίδιο γεγονός, σ’ αυτό που δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ συμμετείχαμε και καταγράψαμε.
Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι η ελεύθερη άσκηση της δημοσιογραφίας είναι προϋπόθεση για την υπεράσπιση της ελευθεροτυπίας.
Η όποια κρατική παρεμπόδιση στην ελεύθερη κάλυψη των γεγονότων, ακόμη κι αν έχει την “κάλυψη” του νόμου, πρέπει να σπάει στον δρόμο από τον ανεξάρτητο και “ασύνταχτο” σε σχέση με τις επιδιώξεις τους δημοσιογραφικό κόσμο. Να σπάσουμε τον “γύψο” της νέας χούντας στο χώρο της ενημέρωσης!
Οι δημοσιογράφοι δεν μπαίνουν στο αστυνομικό… μαντρί.
Δημοσιογραφία για την κοινωνία, όχι για του Χρυσοχοΐδη την αστυνομία.
ΑΣΥΝΤΑΧΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
