Του Βαγγέλη Γλαντζή
Τι μας έδειξε η στάση που κράτησε ο κρατικός μηχανισμός καταστολής στις πρόσφατες διαδηλώσεις.
Δύο μέτρα και σταθμά!
Πριν από δύο εβδομάδες (Πέμπτη 21/1) το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης δέχτηκε ανελέητη επίθεση μόλις οι συμμετέχοντες προσπάθησαν να πραγματοποιήσουν πορεία στους δρόμους της πόλης.
(Από αυτή τη δολοφονική επίθεση οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε).
Το αντίστοιχο συλλαλητήριο της Αθήνας όμως, καθώς ήταν μεγαλύτερο σε όγκο, η αστυνομία το άφησε να εξελιχθεί σε πορεία. Δεν τόλμησε να το εμποδίσει…
Την ίδια παθητική στάση κράτησε και την περασμένη Πέμπτη 28/1 στα μεγάλα συλλαλητήρια των εκπαιδευτικών-φοιτητών-μαθητών στην Αθήνα αλλά και στη Θεσσαλονίκη, που πραγματοποιήθηκαν εναντίον της απαγόρευσης των συναθροίσεων, μέτρο που μόνο σε δικτατορικά καθεστώτα συναντάμε.
Την Παρασκευή 29/1 το μεσημέρι, έπειτα από κάλεσμα αναρχικών και αντιεξουσιαστικών οργανώσεων. πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη συγκέντρωση για τον αγωνιστή απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα, που βρίσκεται μεταξύ ζωής και θανάτου. Σ’ αυτή την περίπτωση οι δυνάμεις καταστολής κράτησαν διαφορετική στάση. Υπήρξε εξ αρχής στενή επιτήρηση της συγκέντρωσης στο άγαλμα Βενιζέλου, με αρκετούς ένστολους να βρίσκονται μόλις λίγα μέτρα μακριά, φορώντας αντιασφυξιογόνες μάσκες και έχοντας σαφείς εντολές να μην αφήσουν σε καμία περίπτωση τους συγκεντρωμένους να κατέβουν στο δρόμο. Διότι αυτή η πορεία, σύμφωνα με το κράτος, δεν έπρεπε να επιτραπεί.
Στην Αθήνα τα αντίστοιχα καλέσματα ήταν για τις 17.00, αλλά ούτε καν συγκεντρώσεις πρόλαβαν να πραγματοποιηθούν! Μόλις εμφανίζονταν πανό και ομάδα διαδηλωτών, ένστολοι δολοφόνοι εξαπέλυαν άγρια επίθεση εναντίον τους με ταυτόχρονη ρίψη χημικών, ανάμεσα μάλιστα σε οχήματα εν κινήσει… Ταυτόχρονα, λυσσαλέα επίθεση δέχτηκαν ακόμη και δημοσιογράφοι συστημικών ΜΜΕ που προσπάθησαν να καταγράψουν τις θηριωδίες των πραιτοριανών του Χρυσοχοΐδη.
Πρόκειται για μια ρεβάνς που προσπαθεί να πάρει το κράτος για την ήττα της Πέμπτης, οπότε έσπασε στην πράξη η απαγόρευση διαδηλώσεων που επιχειρήθηκε να επιβληθεί;
Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα… Ας δούμε τη νέα πραγματικότητα όπως διαμορφώνεται.
Πολιτική συγκέντρωση με προσπάθεια για πορεία αντιμετωπίζεται από τον κρατικό μηχανισμό ως εξής:
Ντοπαρισμένες ορδές ένστολων δολοφόνων περικυκλώνουν εξαρχής τον χώρο της συγκέντρωσης και τσακίζουν τους συγκεντρωμένους με ωμή κατασταλτική βία μόλις τολμήσουν να πατήσουν το πόδι τους στο οδόστρωμα.
Βλέποντας μάλιστα τη βιασύνη της κυβέρνησης να καθορίσει τον χώρο όπου θα περιορίζονται οι φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφοι κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης, φοβάμαι πως πολύ σύντομα θα απαγορευτούν οι δημοσιοποιήσεις φωτογραφιών και βίντεο που θα καταγράφουν την κρατική βαρβαρότητα, η οποία βεβαίως θα αποτυπώνεται σε συσκευές ιδιωτών, μη επαγγελματιών των ΜΜΕ.
Το ίδιο προσπάθησε να εφαρμόσει και το γαλλικό κράτος, ωστόσο το μαζικό κίνημα αντίστασης προς το παρόν το ανέτρεψε…
Τα περισσότερα από τα παραπάνω γίνονται με πρόσχημα την πανδημία, η οποία σε παγκόσμιο επίπεδο αξιοποιήθηκε στο έπακρο από τους εξουσιαστές για την κατάργηση ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, που κατακτήθηκαν έπειτα από πολύχρονους αγώνες βαμμένους με αίμα! Οι ντόπιοι εξουσιαστές της ακροδεξιάς κυβέρνησης δεν θα ακολουθούσαν φυσικά διαφορετικό δρόμο… Καταπνίγοντας οποιαδήποτε φωνή διαμαρτυρίας, προωθούν για εργασία, παιδεία και δικαίωμα συνάθροισης νομοσχέδια πρωτόγνωρα και μέχρι μόλις λίγα χρόνια πριν αδιανόητα να διατυπωθούν έστω ως προτάσεις.
Θα ψηφιστούν από την κοινοβουλευτική ολιγαρχία με το ανταγωνιστικό κίνημα να βρίσκεται στη γωνία και σε αμυντική θέση; Οι αντικαπιταλιστικές – αριστερές δυνάμεις, διάσπαρτες, βρίσκονται ξεκάθαρα αντιμέτωπες με μια προσπάθεια αφανισμού τους από το κράτος.
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως η σύγκρουση με το κεφάλαιο και τον καπιταλισμό δεν θα πραγματοποιηθεί από συστημικά – καθεστωτικά κόμματα , αλλά από ριζοσπαστικές δυνάμεις του επονομαζόμενου «χώρου», οι οποίες με προτάσεις και συνδεδεμένες με την υπόλοιπη κοινωνική βάση δημιούργησαν σημαντικές νίκες ενάντια στη βαρβαρότητα του συστήματος! Στην τωρινή κατάσταση, όπου δρομολογούνται εφιαλτικές εξελίξεις, δεν υπάρχει η πολυτέλεια αναμονής μέχρι οι υπάρχουσες οργανώσεις – ομάδες μόνες τους να δυναμώσουν τόσο, ώστε να αποτελέσουν την εμπροσθοφυλακή για ένα μαχητικό ανατρεπτικό κίνημα που θα εμπνεύσει όσους και όσες είναι έτοιμοι να αντισταθούν. Αυτή η λογική ανήκει πλέον στο παρελθόν. Η εξουσία λειτουργεί με πρωτόγνωρη ταχύτητα, και αν δεν βλέπουμε τις νέες συνθήκες κατάματα, θα το πληρώσουμε ακριβά.
Η κινητικότητα και οι διεργασίες στον χώρο των οργανώσεων της ριζοσπαστικής αριστεράς, όπου κάποια μετωπικά σχήματα με κοινούς στόχους έχουν ήδη δημιουργηθεί, γεννούν ελπίδες να βρεθεί το κίνημα στην αντεπίθεση. Ας μην ξεχνάμε την τεράστια ζημιά που έγινε στην αριστερά συνολικά κατά την περίοδο διακυβέρνησης Τσίπρα, με αποτέλεσμα να έχει απαξιωθεί η αριστερή ιδεολογία και να έχει χαθεί η σύνδεση με την κοινωνία. Η εποχή Τσίπρα, με την ηττοπάθεια που σκόρπισε η λογική της ανάθεσης, έστρωσε το έδαφος στην κοινωνία να μη βλέπει ορίζοντα πράξεων αντίστασης. (Σημ.: Αναφέρομαι σε περίοδο Τσίπρα και όχι ΣΥΡΙΖΑ επειδή ο ηγεμόνας αποφάσιζε για τα πάντα και τα συλλογικά όργανα του κόμματος είχαν διακοσμητικό ρόλο. Ας πρόσεχαν τα μέλη…)
Στον αντιεξουσιαστικό-αναρχικό χώρο πραγματοποιούνται σοβαρές κινήσεις σύγκλισης ομάδων, υπό το βάρος της τεράστιας επίθεσης που δέχεται με ανελέητη καταστολή από το κράτος. Αυτός ήταν ο χώρος τον οποίο χτυπούσε πάντα η εξουσία με σκοπό να τον περιθωριοποιήσει. Κάνοντας αυτό στους λίγους να φοβούνται οι πολλοί…
Χτυπήθηκαν – εκκενώθηκαν μακροχρόνιες ιστορικές καταλήψεις, χωρίς να υπάρξει επαρκής απάντηση με κινηματικούς όρους η οποία θα δημιουργούσε πρόβλημα στην κυβέρνηση. Δεν αρκούν οι δυναμικές συμβολικές επιθέσεις σε στόχους! Το κράτος έχει ξεκάθαρες προθέσεις. Εφαρμόζει πολιτική πρόληψης εξεγέρσεων. Λίγες μέρες νωρίτερα έδειχνε με υπερηφάνεια τον νέο στόλο περιπολικών και τζιπ, ενώ δημοσιεύματα αναφέρουν πως άλλα 23.000.000 ευρώ έρχονται να προστεθούν για την ενίσχυση της ΕΛΑΣ, σύμφωνα με το “πρόγραμμα αγοράς μηχανοκίνητου επιχειρησιακού εξοπλισμού” για το 2021. Τα χρήματα αυτά, πέρα από την περσινή αγορά 2.450 αστυνομικών οχημάτων, προστίθενται και στα 20.000.000 ευρώ που διατέθηκαν μέσα στο 2020 για αγορά επιχειρησιακού εξοπλισμού και ατομικών εφοδίων προστασίας των αστυνομικών. Σύμφωνα λοιπόν με το πρόγραμμα, θα αγοραστούν:
- 40- 80 περιπολικά με ειδικά διαμορφωμένο ειδικό κλωβό για μεταφορά κρατουμένων και προσαχθέντων με κορονοϊό ή άλλα λοιμώδη νοσήματα ή υπόνοια ότι πάσχουν από κάποιο νόσημα.
- 4 ασθενοφόρα για την ΕΛΑΣ.
- 5 θωρακισμένα οχήματα σαν αυτά που επιχείρησαν στον Έβρο τον περασμένο Μάρτιο.
- 4 ειδικά επιχειρησιακά αυτοκίνητα για ειδικές δράσεις, όπως αυτά που επιχείρησαν επίσης στον Έβρο τον περασμένο Μάρτιο και Απρίλιο.
Την ίδια στιγμή, το υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ. ανακοίνωσε σχέδιο εντατικοποίησης των περιπολιών στο κέντρο της Αθήνας, με αύξηση του προσωπικού που απασχολείται στις περιπολίες και με χρήση νέων δίκυκλων μέσων (μηχανές, ποδήλατα) αλλά και ειδικά εκπαιδευμένων σκύλων, με κόστος 4.850.000 ευρώ. Επίσης, προβλέπεται η τοποθέτηση 392 αστυνομικών σε ομάδες “πρώτης γραμμής”, μέσω της δημιουργίας 18 νέων ομάδων ΔΡΑΣΗ και 5 νέων ομάδων ΟΠΚΕ, οι οποίες θα δραστηριοποιούνται στην Αττική, με συνολικό κόστος 2.100.000 ευρώ. Στο ίδιο σχέδιο προβλέπεται και η αγορά drones αλλά και η εγκατάσταση στη Βουλή και σε άλλα κτίρια συστήματος αντιμετώπισης επίθεσης με drones, με τη χρήση ειδικού συστήματος αποτροπής που μπορεί να εγκατασταθεί στις ταράτσες των κτιρίων, κόστους 3.000.000 ευρώ.
Αυτά για τον εσωτερικό εχθρό, για τον εξωτερικό αγοράζουν τα γαλλικά αεροσκάφη…
Το καθεστώς θέλει να δείχνει παντοδύναμο με έναν στρατό αστυνομικής κατοχής. Αυτό όμως σημαίνει φόβο ότι βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο μαζικής ανυπακοής και ανεξέλεγκτων εξεγέρσεων!
Γύρω μας αυξάνονται οι κακοπληρωμένοι ελαστικοί δούλοι, οι φοιτητές που πρέπει να συνυπάρξουν με ένστολους ένοπλους μπάτσους, ενώ η ακραία φτωχοποίηση και το ανύπαρκτο δημόσιο σύστημα υγείας εν μέσω πανδημίας, την ώρα που τα χρήματα πηγαίνουν σε εξοπλισμούς, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα δυσαρέσκειας σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.
Η συσπείρωση του ανταγωνιστικού κινήματος είναι απαραίτητη αυτές τις ώρες. Έχουμε να δώσουμε μάχες με ένα δολοφονικό καπιταλιστικό σύστημα. Οι δυνάμεις της αντίστασης ενωμένες να αναδείξουμε και να διατηρήσουμε διαρκώς στο προσκήνιο τον αγώνα για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση.
Σε αυτόν τον αγώνα κανείς και καμία δεν περισσεύει.
