Δεκατέσσερις γυναίκες και παιδιά που έχασαν τη χώρα και το σπίτι τους περιγράφουν και ζωγραφίζουν τι σημαίνει η λέξη σπίτι. Τα βασικά υλικά που χρησιμοποιούν για να το “χτίσουν” είναι οι λέξεις αγάπη, ασφάλεια, οικογένεια.
Είναι αιτούσες άσυλο και ζουν σε διαμερίσματα φιλοξενίας ευάλωτων γυναικών και παιδιών, στο πλαίσιο του προγράμματος “Διάπλους” που υλοποιεί η ΑΡΣΙΣ – Κοινωνική Οργάνωση Υποστήριξης Νέων.
Στην εκπαιδευτική δραστηριότητα που διοργάνωσε η κοινωνική λειτουργός της ΑΡΣΙΣ Αντιγόνη Αλεξίου με θέμα “Το σπίτι”, γυναίκες μόνες, μητέρες και παιδιά κλήθηκαν με τη βοήθεια διερμηνέων να απαντήσουν με λέξεις και ζωγραφιές ποιο είναι το συναισθηματικό φορτίο που συμπυκνώνει γι’ αυτούς η λέξη “σπίτι”.
Για όλες τις μητέρες, σπίτι είναι εκείνο το μέρος όπου βρίσκονται τα παιδιά τους. Για μία νεαρή μαθήτρια, σπίτι είναι “εκεί που κάποιος ακούει τις μουσικές του”, ενώ για τον 8χρονο αδερφό της, σπίτι είναι “εκεί όπου γυρνάμε μετά το παιχνίδι”.
Μία νεαρή αιτούσα άσυλο που ζει μόνη της στην Ελλάδα είπε πως σπίτι σημαίνει οικογένεια. “Εγώ δεν μένω πλέον με την οικογένειά μου, αλλά μένω με εμένα. Άρα σπίτι είναι όπου είμαι εγώ!”.
Όλες είπαν πως σπίτι σημαίνει αγάπη, ελευθερία, ξεκούραση, στιγμές ελευθερίας, προσφέρει ασφάλεια και την αίσθηση του ανήκειν και συμφώνησαν ότι έχουν βρει το κοινό στοιχείο που τις ενώνει: Το νέο τους σπίτι, αυτό που έψαχναν για καιρό και που τώρα στεγάζει τις ίδιες και τα παιδιά τους.
