Ευχές για ένα καλύτερο ΕΣΥ μοίρασε ο Δήμος Θεσσαλονίκης
Σας έχουμε άσχημα νέα. Απογοητευτική ήταν η κατάληξη της συζήτησης που άνοιξε στην ειδική συνεδρίαση για την πανδημία (17/11) και ολοκληρώθηκε με την κατάθεση σχετικών ψηφισμάτων στο χθεσινό (30/11) Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης μας. Στη συνεδρίαση αυτή η Πόλη Ανάποδα – Δύναμη Ανατροπής συνδιαμόρφωσε και υποστήριξε κοινό ψήφισμα που είχε προτείνει η Λαϊκή Συσπείρωση και το οποίο περιελάμβανε πολύ συγκεκριμένες προτάσεις για την άμεση ενίσχυση της δημόσιας υγείας.
Συνοπτικά, ζητήσαμε:
- άμεση επίταξη του ιδιωτικού τομέα της υγείας χωρίς αποζημίωση των κλινικαρχών,
- προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία,
- επιστράτευση ιδιωτών γιατρών (με τους μισθούς του δημοσίου),
- επίταξη λεωφορείων για την αποσυμφόρηση της αστικής συγκοινωνίας,
- μαζικά δωρεάν τεστ με ιχνηλάτηση των θετικών κρουσμάτων,
- έλεγχο τήρησης των υγειονομικών μέτρων στους χώρους εργασίας.
Όπως εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ο οποιοσδήποτε πρόκειται για αιτήματα στοιχειώδη, που ήδη ακούγονται από τους υγειονομικούς και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας για να σωθούν ζωές εδώ και τώρα.
Η «ανεξάρτητη» διοίκηση, λειτουργώντας, όπως μας έχει συνηθίσει, ως τοπικό παράρτημα της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας, απέρριψε το ψήφισμα. Αντ’ αυτού, και για να μην εκτεθεί παρά πάνω από όσο αντέχει και η ίδια, έφερε τελευταία στιγμή το (προχειρογραμμένο μεταξύ άλλων) ψήφισμα της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας. Το ψήφισμα αυτό «ευχαριστεί από καρδιάς» τους υγειονομικούς χωρίς να υιοθετεί κανένα από τα αιτήματά τους, ρίχνει το βάρος ξανά στην καταστολή και την ατομική ευθύνη και αναφέρει κάποιες θολές ευχές για ενίσχυση του ΕΣΥ.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το ψήφισμα της διοίκησης υπερψηφίστηκε, με τη βοήθεια παρατάξεων και «ανεξάρτητων» συμβούλων, που υποτάχθηκαν για άλλη μια φορά πειθήνια στην κομματική γραμμή και καταψήφισαν το ψήφισμά μας.
Εμείς όμως επιμείναμε. Όχι γιατί έχουμε «αυταπάτες» για τον ρόλο της πλειοψηφίας, αλλά γιατί μέσα σε μια τέτοια κρίση, όταν κάθε μέρα στις Εντατικές της πόλης μας παίζονται οι ζωές των συμπολιτών μας κορώνα–γράμματα εξαιτίας μιας ανεύθυνης πολιτικής, νιώθουμε ότι είμαστε υποχρεωμένοι και υποχρεωμένες να επιμένουμε ακόμα και στις πιο απλές, πιο «ανώδυνες» για την εξουσία, προτάσεις.
Προτείναμε λοιπόν ο Δήμος Θεσσαλονίκης να νοικιάσει δωμάτια σε ξενοδοχεία για να φιλοξενούνται οι αποθεραπευμένοι, αλλά ακόμα θετικοί ασθενείς, ώστε να μην μεταδίδουν τον ιό στις οικογένειές τους – ό,τι δηλαδή ζητάνε οι ίδιοι οι γιατροί. Αφού η κυβέρνηση δεν τα επιτάσσει, ως όφειλε, ας τα νοικιάσει τουλάχιστον άμεσα – αύριο – ο Δήμος, ζητώντας στη συνέχεια αντίστοιχα κονδύλια από το κράτος.
Προτείναμε ακόμα να ζητήσουμε τη βοήθεια της διεθνούς αποστολής αλληλεγγύης από τους γιατρούς της Κούβας, μια βοήθεια που δεν σνόμπαρε ούτε η πλούσια -και καθόλου αριστερή- Ιταλία, όταν τη χρειάστηκε. Φαίνεται πως εκεί μπροστά στην ανάγκη μπήκαν στην άκρη οι «ιδεολογικές αγκυλώσεις», προσφιλή φράση της διοίκησης με την οποία συχνά εγκαλεί εμάς.
Και πάλι όμως, με την εξαίρεση δημοτικών συμβούλων που αντιλήφθηκαν το αυτονόητο των προτάσεων αυτών, η πλειοψηφία όχι απλώς καταψήφισε τις δύο παραπάνω προτάσεις που θα συμπλήρωναν με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες το ευχολόγιο του ψηφίσματος της ΠΕΔ, αλλά δεν μπήκε καν στον κόπο να εξηγήσει για ποιον λόγο τις απορρίπτει.
Έτσι, η διοίκηση του Δήμου δεν ανέλαβε στην πράξη καμία συγκεκριμένη δέσμευση. Με απλά λόγια, χτες δεν αποφάσισε να κάνει τίποτα ουσιαστικό για την πανδημία. Κρίμα. Στους Θεσσαλονικείς –και όταν λέμε Θεσσαλονικείς δεν έχουμε στο μυαλό μας τους κλινικάρχες και τον Τερκενλή, αλλά τους ανέργους, τους φτωχούς, τις εργαζόμενες στα σούπερ μάρκετ, όλους εμάς που εξαρτάται σήμερα η επιβίωσή μας από ένα διαλυμένο σύστημα υγείας– μας αξίζει κάτι καλύτερο από αυτή την ψοφοδεή, υποτακτική διοίκηση. Είμαστε σίγουροι και σίγουρες ότι μια μέρα θα το έχουμε.
ΥΓ: Ακόμα και στο σκόπιμα ασαφές ψήφισμα της ΠΕΔ περιλαμβάνεται, κάτω από την τραγική πίεση των ημερών, η «έκκληση για κατεπείγουσα ενίσχυση συνολικά των υγειονομικών δομών με εξοπλισμό και προσωπικό και λήψη των κατάλληλων μέτρων για την αποσυμφόρηση των σχολικών μονάδων και των μέσων μαζικής μεταφοράς». Ξέρουμε ότι στην πράξη δεν σημαίνει τίποτα, αφού δεν αναφέρει κανένα συγκεκριμένο μέτρο -γι’ αυτό άλλωστε το ψήφισαν, ακριβώς για να μην κάνουν τίποτα. Εμείς όμως θα είμαστε εκεί και στο επόμενο Συμβούλιο για να ρωτήσουμε τον κύριο Ζέρβα πώς πήγε αυτή η «έκκληση». Δυστυχώς, μπορούμε να στοιχηματίσουμε από τώρα τι θα μας απαντήσει. Τίποτα.
