Από όλες τις γωνιές της Γαλλίας έχει ξεκινήσει από τις 19 Σεπτεμβρίου μία πορεία χιλιάδων ανθρώπων που συναντιούνται σαν ρυάκια στα σταυροδρόμια των μεγάλων πόλεων και συνεχίζουν….
Η Πανγαλλική Πορεία των “Sans Papiers”, των μεταναστών “Χωρίς Χαρτιά”, όλων αυτών που δεν υπάρχουν για τις γαλλικές αρχές και διεκδικούν με την πορεία αυτή ουσιαστικά το δικαίωμα στην ύπαρξη. Διεκδικούν ισότητα, νομιμοποίηση και διαμαρτύρονται για τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και την αστυνομική βία.
Από τη Μασσαλία και το Μονπειλιέ στη Λυών, αυτοί οι “αόρατοι άνθρωποι” ενώνονται με την πορεία που έφυγε από τη Γκρενόμπλ στις 29 Σεπτεμβρίου.
Τρεις άλλες πορείες έχουν ξεκινήσει από τη Λιλ, το Στρασβούργο και τη Ρεν. Και συνεχίζουν…
Ήδη σε εξέλιξη βρίσκεται το δεύτερο μέρος της πορείας, με τελικό προορισμό το Παρίσι στις 17 Οκτωβρίου, μπροστά στο Ελυσέ.
Περισσότεροι από 200 μετανάστες περπατούν καθημερινά και θα περπατήσουν τις επόμενες ημέρες. Μια ανθρώπινη αλυσίδα, μία πορεία σε όλη τη χώρα από μικρά χωριά μέχρι τις μεγάλες πόλεις και τέλος στην πρωτεύουσα.
Περισσότερες από 250 συλλογικότητες, συνδικαλιστικοί φορείς, πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις έχουν ήδη εκφράσει την υποστήριξή τους σε αυτή την προσπάθεια των ανθρώπων ‘Χωρίς Χαρτιά” να ακουστεί το μήνυμά τους.
Οι ίδιοι έχουν αποστείλει μία επιστολή στον Εμμανουέλ Μακρόν με την οποία ζητούν “Ισότητα. Απλά Ισότητα”, όπως αναφέρουν.
Το Σάββατο στις 17 Οκτωβρίου όλοι οι δρόμοι στη Γαλλία οδηγούν μπροστά στο προεδρικό μέγαρο και οι ίδιοι τονίζουν ότι λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα λόγω κορονοϊού.
Είναι ο κορονοϊός άλλωστε που έβγαλε από την αφάνεια όλους αυτούς τους ανθρώπους, που λόγω της πανδημίας βρέθηκαν αβοήθητοι. Έχασαν τις δουλειές τους και δεν υπήρχαν επιδόματα για αυτούς. Έχασαν τα σπίτια τους και δεν υπήρχε κανένα πρόγραμμα στέγασης που να τους περιλαμβάνει. Είναι εκτός του συστήματος υγείας της χώρας και γνωρίζουν πως δεν… μπορούν να νοσήσουν.
Στις 30 Μαϊου πέρυσι, εν μέσω πανδημίας, παρά την απαγόρευση οι άνθρωποι “Χωρίς Χαρτιά” αψήφησαν τις απαγορεύσεις και βγήκαν στους δρόμους. Διεκδίκησαν έτσι το δικαίωμα τους ναι υπάρχουν. Έγιναν ορατοί. Σε πολλές πόλεις τις Γαλλίας δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν κατά της αστυνομικής βίας και του ρατσισμού τις ημέρες που ακολούθησαν.
Περίπου ένα μήνα μετά στις 20 Ιουνίου δεκάδες χιλιάδες Sans Papiers και υποστηρικτές τους διαδηλώνουν σε Παρίσι, Μασσαλία, Λυών, Λίλ, Ρεν, Μονπελιέ, Στρασβούργο και σε πολλές άλλες πόλεις. Επισήμως δεν υπάρχουν και για τον Μακρόν δεν περισσεύει μία λέξη για αυτούς.
Όπως σημειώνουν και οι ίδιοι στην ιστοσελίδα που έχουν φτιάξει με διάγραμμα της πορείας τους “Λέμε ότι μια κοινωνία που αρνείται τα ίδια δικαιώματα με το πρόσχημα της εθνικότητας, της καταγωγής, του χρώματος του δέρματος θα μαστίζεται όλο και περισσότερο από τον ρατσισμό και την κρατική βία.
Λέμε ότι μια κοινωνία που δεν αναγνωρίζει την ανισότητα των δικαιωμάτων, την υπερεκμετάλλευση, την καταστολή, τον περιορισμό, την απέλαση των Sans-Papiers στο όνομα της κρίσης, δεν μπορεί παρά να αφοπλιστεί από κοινωνικές επιθέσεις”.
Με βασικό αίτημα την ισότητα ζητούν τη νομιμοποίηση όλων των Sans Papiers, το κλείσιμο των κέντρων κράτησης και το δικαίωμα στη στέγαση για όλους.
Το ερχόμενο Σάββατο όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Παρίσι… και οι μετανάστες χωρίς έγγραφα έχουν αποστείλει μία ανοιχτή επιστολή προς τον πρόεδρο της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν όπου αναφέρουν:
Κύριε,
Κύριε Πρόεδρε, βαδίζουμε.
Σε όλη τη χώρα, βαδίζουμε για ισότητα..
Αρκετές εκατοντάδες από εμάς, χωρίς να έχουμε επίσημα έγγραφα, θα διασχίσουμε αυτή τη χώρα όπου ζούμε, προερχόμενοι από τον νότο, τον βορρά, την ανατολή και τη δύση, υποστηριζόμενοι από την αλληλεγγύη των κατοίκων στους κυκλικούς κόμβους, στους δρόμους, σε πλατείες των χωριών μας, στις γειτονιές των πόλεων μας.
Και θα είμαστε δεκάδες χιλιάδες στο Παρίσι όταν φτάσουμε το Σάββατο 17 Οκτωβρίου για να πάμε στο Elysée Palace.
Από όλες τις πόλεις της χώρας και τις γειτονιές όπου ζούμε μαζί, από τα σχολεία όπου στέλνουμε τα παιδιά μας, από τα μέρη όπου εργαζόμαστε. Θα περπατήσουμε.
Θα περπατήσουμε αποτίοντας φόρο τιμής στους πρεσβύτερους, αυτούς τους άντρες και τις γυναίκες από την Αλγερία που σκοτώθηκαν από την αστυνομία στις 17 Οκτωβρίου 1961 ενώ αγωνίζονταν για την ελευθερία.
Θα περπατήσουμε προς τιμήν των χιλιάδων αδελφών μας που πεθαίνουν κάθε χρόνο στις μεταναστευτικές οδούς καθώς περπατούν με την ελπίδα για μια καλύτερη και πιο δίκαιη ζωή.
Χωρίς έγγραφα, θα βαδίσουμε με τις εκατοντάδες συλλογικότητες αλληλεγγύης του αγώνα μας, τις ενώσεις και τα συνδικάτα μας, τις οικογένειές μας, τους φίλους και τις φίλες μας, τους γείτονές μας, τους συναδέλφους μας για νομιμοποίηση όλων των μεταναστών χωρίς έγγραφα.
Κύριε Πρόεδρε, δεν περπατάμε για να ζητήσουμε δώρο ή να ζητήσουμε τη γενναιοδωρία σας. Γνωρίζαμε εδώ και πολύ καιρό, ακόμη και πριν από τα δισεκατομμύρια που διανέμετε τώρα, ότι το ζήτημα των μέσων δεν ήταν το πρόβλημα. Βαδίζουμε για να κερδίσουμε ισότητα.
Ζούμε εδώ, μαζί, με ή χωρίς χαρτιά. Και γνωρίζετε ότι η απουσία δικαιωμάτων για τους μετανάστες χωρίς έγγραφα και η επισφαλή κατάσταση για τους αιτούντες άσυλο μαστίζουν ολόκληρη την κοινωνία, προάγουν τον ρατσισμό, νομιμοποιούν τους ελέγχους και όλες τις κοινωνικές ανισότητες και επιθέσεις. Περπατάμε για το μέλλον.
Στις περιόδους κρίσης στην υγεία, όταν ζητάτε την ευθύνη όλων, παίρνουμε τη δική μας ακολουθώντας τους κανόνες υγείας. Η δική σας ευθύνη είναι να κλείσετε τα κέντρα κράτησης, να παρέχετε πρόσβαση σε αξιοπρεπή στέγαση για όλους τους άστεγους και τους φτωχούς και να εγγυηθείτε τα δικαιώματα που μας επιτρέπουν να διασφαλίσουμε την προστασία όλων, στην εργασία και στην κοινότητα. Καθημερινή ζωή και ισότιμη πρόσβαση στην υγεία. Περπατάμε για μια ασφαλέστερη κοινωνία για όλους.
Επιτρέψτε μας να σας υπενθυμίσουμε ότι, κατά τη διάρκεια της κρίσης στην υγεία, πολλοί μετανάστες χωρίς έγγραφα βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της υπερεκμετάλλευσης, χωρίς δικαιώματα ή / και έχασαν τις δουλειές τους χωρίς μερική ανεργία.
Περπατάμε μαζί και για αυτήν τη νεολαία, αυτό το μέλλον που αφήνεις στον δρόμο, λεία πάσης φύσεως εκμετάλλευσης ή αυτών των νέων για τους οποίους η “αναγνώριση ως μειονότητα” σημαίνει συχνά μοναξιά σε δωμάτια ανθυγιεινών ξενοδοχείων, χωρίς πρόσβαση σε σχολείο, περιμένοντας στην πλειοψηφία τους να επιστρέψουν στους δρόμους και να ενταχθούν στις τάξεις των Sans-Papiers.
Κύριε Πρόεδρε, λοιπόν, θα είμαστε στο κατώφλι σας στις 17 Οκτωβρίου. Ελπίζουμε να είναι ανοιχτό.
Κύριε Πρόεδρε, θέλουμε ισότητα. Απλά ισότητα. Και εσύ?
Εν αναμονή της απάντησής σας, παρακαλώ λάβετε, κύριε Πρόεδρε, την έκφραση όλης της αποφασιστικότητάς μας να αγωνιστούμε για μια πιο ασφαλή, δίκαιη και ισότιμη κοινωνία.
Ηρώ Σιαφλιάκη & Μαρίνα Μεϊντάνη
