ΠΟΛΗ ΑΝΑΠΟΔΑ – ΔΥΝΑΜΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
Τη Δευτέρα 20 Ιουλίου 2020 πραγματοποιήθηκε ειδική συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Θεσσαλονίκης με θέμα τον απολογισμό της διοίκησης για το τρίτο τετράμηνο του 2019 (και πρώτο τετράμηνο της δικής της θητείας). Ακολουθεί το κείμενο πάνω στο οποίο βασίστηκε η τοποθέτηση του δημοτικού συμβούλου της Πόλης Ανάποδα – Δύναμης Ανατροπής, Αντώνη Γαζάκη:
«Κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία» έχει τραγουδήσει ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά συγκροτήματα, το οποίο ξεκίνησε μάλιστα από αυτή την πόλη. Σήμερα λοιπόν μας δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε έναν πρώτο μικρό απολογισμό του πρώτου τετραμήνου της σημερινής δημοτικής αρχής και, ανταποκρινόμενοι στον θεσμικό μας ρόλο ως αντιπολίτευση, να αναφερθούμε σε όσα έκανε και σε όσα δεν έκανε σε αυτό το διάστημα, έχοντας κατά νου πως τα περισσότερα από αυτά συνεχίστηκαν με τον ίδιο περίπου τρόπο και κατά το 2020, κορονοϊού επιτρέποντος πάντα. Ταυτόχρονα είναι και μια ευκαιρία για έναν σύντομο απολογισμό και της δικής μας, πρώτης παρουσίας στο δημοτικό συμβούλιο.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από όσα έκανε ως τώρα αυτή η διοίκηση του δήμου, χρησιμοποιώντας ως οδηγό μας τον δικό της απολογισμό, όπως τον προλογίζει ο δήμαρχος και αναλύεται στη συνέχεια στις σελίδες του σχετικού εγγράφου.
Ήδη από την πρώτη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου για τις δημαιρεσίες του προεδρείου και των δυο σημαντικότερων επιτροπών, είδαμε -χωρίς μεγάλη έκπληξη είναι αλήθεια- και στην πράξη την αντιδημοκρατικότητα και τον ευτελισμό τόσο της λαϊκής ετυμηγορίας, όσο και των θεσμών, που έφερε η μεταρρύθμιση του «Κλεισθένη» στην τοπική αυτοδιοίκηση, καθώς και οι, επί τα χείρω, σχετικές τροπολογίες που προώθησε η νέα κυβέρνηση της ΝΔ.
Πριν καλά καλά ξεκινήσουν οι διαδικασίες του δημοτικού συμβουλίου αποκαλύφθηκε το πραγματικό πρόσωπο των «μεγάλων», «σοβαρών» παρατάξεων που μίκρυναν από την πρώτη στιγμή -και συνέχισαν να μικραίνουν- προκειμένου να επιτευχθεί η πολυπόθητη «κυβερνησιμότητα» μέσα από ευκαιριακές συγκολλήσεις χωρίς πρόγραμμα και αρχές, υποτίμηση της δημοκρατίας που ξεκινάει ήδη από το νομοθετικό πλαίσιο, και εκφράζεται από παραγοντισμό, φωτογραφικές διατάξεις, και μια αντίληψη της πολιτικής όχι ως προσφοράς στον τόπο, αλλά ως οχήματος προσωπικής ανέλιξης. Εμείς από την πρώτη στιγμή σταθήκαμε απέναντι σε αυτές τις πρακτικές.
Περνώντας τώρα σε όσα τοποθετεί η ίδια η διοίκηση στην κορυφή της στοχοθεσίας της, διαβάζουμε σε σχέση με την καθαριότητα ότι «Οι στόχοι που τέθηκαν είναι η παραμονή της Θεσσαλονίκης στην πρώτη θέση στην ανακύκλωση στην Ελλάδα και η περαιτέρω ενίσχυση του τομέα», και δεν μπορεί παρά να μας ξεφύγει ένα γέλιο· η -ιδιωτική φυσικά- ανακύκλωση στη Θεσσαλονίκη είναι ένα κακόγουστο -και δυστυχώς επικίνδυνο για το περιβάλλον- αστείο το οποίο ξεκινά από τους μπλε κάδους, τις προσπάθειες για αύξησή τους και τις καταγγελίες των φτωχοδιαβόλων που τους ψάχνουν για σκραπ, και τελειώνει στα ιδιωτικά ΚΔΑΥ που κάθε τόσο δεν λειτουργούν ή πιάνουν -ανεξήγητα- φωτιά.
Καμία προσπάθεια για ευαισθητοποίηση του κοινού στο θέμα, για διαλογή στην πηγή, για μείωση των συσκευασιών μιας χρήσης από τις επιχειρήσεις, για καφέ κάδους οργανικών απορριμμάτων με σκοπό την κομποστοποίηση, για μεγάλης κλίμακας επανάχρηση, για πράσινα σημεία και πράσινες γωνιές, για αξιοποίηση του Τοπικού Σχεδίου Διαχείρισης των Απορριμμάτων, που παραμένει σε κάποιο συρτάρι. Πράγματα δηλαδή στα οποία εμείς επανερχόμαστε ξανά και ξανά σε κάθε μας δημόσια τοποθέτηση και για την υλοποίηση των οποίων επανειλημμένα έχουμε τονίσει ότι μπορεί να αξιοποιηθεί -ως οφείλει- το αποθεματικό των ανταποδοτικών τελών, αντί να δίνεται γαλαντόμα για την αγορά/δωρεά λεωφορείων με πρόσχημα τον κορονοϊό. Όσο για την αποκομιδή των απορριμμάτων που μοιάζει να είναι ο αποκλειστικός καημός και αυτής της δημοτικής αρχής σε αυτόν τον τομέα, μπορεί να έγιναν κάποια βήματα, αλλά παράπονα εξακολουθούν να υπάρχουν από πολλούς δημότες/ισσες, τόσο σε αρκετές γειτονιές, όσο και στο ζήτημα των ογκωδών. Ενδεικτική μάλιστα για τη στάση της διοίκησης ήταν η σιωπή -μέχρι πολύ πρόσφατα- για την αντιπεριβαλλοντική και επιζήμια για την υγεία δημιουργία Μονάδων Επεξεργασίας Απορριμμάτων και την καύση των προϊόντων τους στο ΤΙΤΑΝ.
Προσπερνώντας ορισμένα απαραίτητα -και σε μεγάλο βαθμό αυτονόητα- πράγματα που παρουσιάζονται ως μεγάλες επιτυχίες, όπως είναι η εξασφάλιση ασφαλιστικής ενημερότητας του Δήμου ή χρηματοδότησης για την ανάπλαση των στάβλων Παπάφη, στεκόμαστε στα δημοτικά τέλη όπου η διοίκηση του δήμου με μια πρόταση κοινωνικά και περιβαλλοντικά άδικη, πρόχειρη κι ατεκμηρίωτη, ενάντια στο δημόσιο συμφέρον, προχώρησε σε μια οριζόντια μείωση η οποία βέβαια ήταν πολύ μικρότερη από την προεκλογικά υπεσχημένη.
Εμείς, πιστοί στη δική μας υπόσχεση, καταθέσαμε μια διαφορετική, ολοκληρωμένη πρόταση, όσο μας επέτρεπε η μη συμμετοχή μας στην Οικονομική Επιτροπή και τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, η οποία στόχευε στην κοινωνικά και περιβαλλοντικά δίκαιη κατανομή των ανταποδοτικών τελών. Η πρόταση αυτή όμως, που ήταν καθόλα σύννομη, παρότι έτυχε θετικής υποδοχής κυρίως από την Αντιπολίτευση, δεν ετέθη καν σε ψηφοφορία με έναν σχεδόν απαξιωτικό τρόπο και με νομικίστικα τερτίπια που θυμίζουν αμφιθέατρα πανεπιστημίων.
Ακόμα κι έτσι όμως αποκαλύφθηκε η αδικία, η αντιδημοκρατική συμπεριφορά και η ανεπάρκεια της διοίκησης και δη της Οικονομικής Επιτροπής. Ακόμα και αν αποκλείστηκαν από την ψηφοφορία, οι προτάσεις μας για δικαιότερη κατανομή των τελών, αλλαγή των ειδικών κατηγοριών, πιστοποίηση και εκπτώσεις για τις επιχειρήσεις που μειώνουν τα απορρίμματα και επιβάρυνση αυτών που στηρίζουν την κερδοφορία τους στις συσκευασίες μιας χρήσης, για απαλλαγή των ανέργων και αλλαγή της ζώνωσης, επικαθόρισαν τη συζήτηση, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους από την κοκορομαχία για τις προεκλογικές υποσχέσεις, υποχρέωσαν τη διοίκηση να δηλώσει ότι θα τις λάβει υπόψη της για την επόμενη χρονιά και άνοιξαν ένα νέο πεδίο αντιπαράθεσης στο οποίο θα επανέλθουμε σύντομα.
Ως τελευταία σημαντική πρωτοβουλία της διοίκησης στο Γ΄ Τετράμηνο αναφέρεται η διεξαγωγή των δύο ειδικών συνεδριάσεων για το Μετρό και τον ΟΑΣΘ, για τις οποίες τα θετικά σταματούν στο γεγονός ότι -μετά και από πίεση δική μας και άλλων παρατάξεων της αντιπολίτευσης, λήφθηκε η πρωτοβουλία να γίνουν. Κατά τα άλλα, τόσο η συγκρότηση του καταλόγου των προσκεκλημένων και των ομιλητών, όσο και το περιεχόμενο των περισσοτέρων τοποθετήσεων, συνηγόρησαν στο να μετατραπούν και οι δύο σε επικοινωνιακές φιέστες υπέρ της κυβερνητικής πολιτικής, με την πρώτη να προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ήτοι την ανατροπή της δρομολογηθείσας λύσης για παραμονή του μνημειακού συνόλου στον σταθμό Βενιζέλου, και άρα την περαιτέρω καθυστέρηση του έργου, παρά τα όσα ισχυρίζονται οι υποστηρικτές της απόσπασης.
Εμείς πήραμε σαφή θέση υπέρ της παραμονής έτσι όπως έχει στηριχθεί από τους αρμόδιους επιστημονικούς φορείς και συλλόγους (τους ίδιους φορείς που επικαλείται -ορθώς- η κυβέρνηση και η διοίκηση του Δήμου για να καταγγείλει τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί), όχι μόνο γιατί είμαστε πεπεισμένοι για τη σημασία του μνημείου, αλλά και γιατί θεωρούμε ότι αυτή η λύση οδηγεί και στη γρηγορότερη λειτουργία του μετρό, αρχικά χωρίς τον σταθμό Βενιζέλου, χωρίς να θεωρείται το έργο «κολοβό» -όπως φυσικά δεν θεωρήθηκε κολοβή η παράδοση τριών από τους έξι σταθμούς του μετρό στον Πειραιά μερικές μέρες πριν.
Η δεύτερη ειδική συνεδρίαση για τον ΟΑΣΘ από την άλλη παρουσίασε τις βασανιστικά αργές προσπάθειες για απόκτηση μεταχειρισμένων λεωφορείων ή την εκχώρηση συγκοινωνιακού έργου του ΟΑΣΘ σε ιδιώτες ως μεγάλη επιτυχία, ενώ ως αυτή τη στιγμή, και με τον κορονοϊό να επελαύνει, η κατάσταση παραμένει το ίδιο επικίνδυνη για την υγεία και την αξιοπρέπεια των επιβατών. Κι εδώ η θέση μας ήταν σαφής και καταθέσαμε σχετικό ψήφισμα με τα παρακάτω αιτήματα -που και πάλι δεν έγινε δεκτό να τεθεί σε ψηφοφορία:
[Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Θεσσαλονίκης]
Διεκδικεί έναν ΟΑΣΘ αποκλειστικά δημόσιο, με τη συμμετοχή του Δήμου, των εργαζομένων, της κοινωνίας. Δηλώνει τη διαφωνία του με τη διάσπαση του μεταφορικού του έργου και την εκχώρησή του στα ΚΤΕΛ ή άλλους ιδιώτες.
Ζητά τη δέσμευση της νέας διοίκησης του οργανισμού ότι δεν θα αυξηθούν τα εισιτήρια και θα διατηρηθεί η δωρεάν μετακίνηση των ανέργων. Προτείνει τη δωρεάν μετακίνηση των φοιτητών/τριών και των εργαζομένων από και προς τον χώρο της δουλειάς.
Απαιτεί από την κυβέρνηση και τη νέα διοίκηση την άμεση προμήθεια νέων οχημάτων.
Δεσμεύεται ότι θα καταθέσει εντός 4 μηνών ένα τεκμηριωμένο σχέδιο για ένα δίκτυο λωρίδων αποκλειστικής κίνησης λεωφορείων, το οποίο θα καλύπτει όλες τις γειτονιές του Δήμου.
Θυμίζουμε όμως και μια ακόμη ειδική συνεδρίαση, αυτή για τον προϋπολογισμό, η οποία παρά το αίτημά μας να γίνει αφού έχουν ενημερωθεί έγκαιρα όλες οι παρατάξεις με τα σχετικά έγγραφα έγινε με μια διαδικασία «περάστε, σκουπίστε, τελειώσατε», που εγείρει πολλά ερωτηματικά για το πώς γίνεται αντιληπτός ο ρόλος του ΔΣ.
Πέρα όμως από όσα καμαρώνει η διοίκηση ότι έκανε, υπάρχουν και όσα ακύρωσε αυτούς τους πρώτους μήνες, αλλά δεν τα πολυπροβάλλει: αναβολή επ’ αόριστον της ολοκλήρωσης της πεζοδρόμησης της οδού Αγίας Σοφίας, πάγωμα της ανάπλασης της πλατείας Ελευθερίας με σκέψεις για δημιουργία υπόγειου πάρκινγκ, κατάργηση των δωρεάν θέσεων των κατοίκων της Ε’ Κοινότητας στο σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης, ξεχείλωμα του συστήματος φορτοεκφορτώσεων και τροφοδοσίας επιχειρήσεων και καταστημάτων, ξήλωμα ελαστικών πασσάλων σε κεντρικούς δρόμους της πόλης. Ειδικά για το ζήτημα της Πλατείας Ελευθερίας πήραμε σαφέστατη θέση ενάντια στα σχέδια για υπόγειο πάρκινγκ και πραγματοποιήσαμε σχετική παρέμβαση την Παραμονή των Χριστουγέννων.
Και μια που αναφέρθηκαν τα Χριστούγεννα, δύο λόγια για τις πολυδιαφημισμένες χριστουγεννιάτικες γιορτές: καλό είναι να γίνονται γιορτές, αλλά με διαφάνεια, με γούστο και χωρίς να ανάγονται στο α και το ω της κοινωνικής και τουριστικής πολιτικής.
Μιας τουριστικής πολιτικής που ξεκινήσαμε να θίγουμε στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς αναδεικνύοντας το ζήτημα του airbnb και συσχετίζοντας το με το τεράστιο θέμα των ενοικίων και της στέγασης στην πόλη -είδαμε όλες και όλοι εξάλλου με την πανδημία πόσο εύθραυστο είναι αυτό το μοντέλο ανάπτυξης.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί και το ζήτημα των μετακινήσεων υπαλλήλων του δήμου χωρίς σχεδιασμό, με αδιαφανή και μη αξιολογικά κριτήρια, αλλά και των προσλήψεων, με φωτογραφικές διατάξεις, στη ΔΕΠΘΕ, που συνεχίζονται μέχρι πολύ πρόσφατα.
Αυτοί λοιπόν οι πρώτοι τέσσερις μήνες της νέας διοίκησης ήταν αρκούντως ενδεικτικοί για τη συνέχεια. Επιφυλασσόμενοι/ες για μια πιο συνολική κριτική του πρώτου έτους αυτής της δημοτικής αρχής στη σχετική συνεδρίαση που θα γίνει το φθινόπωρο, της θυμίζουμε απλώς μερικούς ακόμη στίχους από το τραγούδι που αναφέρθηκε στην αρχή:
Γι’ άλλη μια χρεοκοπία κι άλλη μια υποταγή
κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία.
Γι’ άλλη μια θεραπεία κι άλλη μια υποτροπή
κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία.
Από τη μεριά μας, ως Πόλη Ανάποδα – Δύναμη Ανατροπής θεωρούμε ότι ως τώρα προσπαθήσαμε στο μέτρο των δυνατοτήτων μας -και συχνά πάνω από αυτό- να κάνουμε πράξη μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο, αυτό που είχαμε δηλώσει από την πρώτη στιγμή: «να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα όλων των κατοίκων της πόλης, ανεξαρτήτως της εθνικής τους συνείδησης, ασκώντας δημιουργική αριστερή αντιπολίτευση, που δεν θα μένει στην καταγγελία, αλλά θα περιλαμβάνει προτάσεις για μια καλύτερη πόλη για όλες και όλους, τις οποίες θα καταθέτουμε τόσο στο δημοτικό συμβούλιο, όσο και στα κοινοτικά συμβούλια του δήμου», τα οποία θα πρέπει όλοι και όλες να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να έχουν πραγματικό, ουσιαστικό, αποφασιστικό, και όχι διακοσμητικό, ρόλο.
