ΟΙ 10 ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΗΠΑ Γενικεύεται η κοινωνική εξέγερση…

Του Μπάμπη Μπίκα

«ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ» Το σύνθημα αυτό δονεί πλέον την αμερικανική επικράτεια, δίνοντας τον τόνο στις δυναμικές μαζικές διαδηλώσεις  με αντισυστημικό χαρακτήρα. 

«Δεν μπορώ να αναπνεύσω», είναι η κραυγή των καταπιεσμένων απέναντι στη βία και την εξαθλίωση που επιφέρουν οι πολιτικές κράτους και καπιταλισμού. Με αφορμή τη δολοφονία του 46χρονου μαύρου Τζορτζ Φλόιντ στη Μινεάπολη, εκατομμύρια Αμερικανοί μαύροι, αλλά και λευκοί, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, κατακλύζουν καθημερινά τις αμερικανικές πόλεις από τις 25 Μαΐου και μετά.

Το κίνημα διαμαρτυρίας και αντίστασης όχι μόνο δεν κοπάζει αλλά δυναμώνει, κάνοντας τους πάντες να βλέπουν ότι αυτή η εξέγερση δεν μοιάζει με καμία άλλη του πρόσφατου παρελθόντος. Ούτε με του Λος Άντζελες το 1992, ούτε με του Φέργκιουσον το 2016. Η δολοφονία αυτή ήρθε να λειτουργήσει ως πυροκροτητής στην υπάρχουσα συσσωρευμένη κοινωνική δυσαρέσκεια, όπως το σπίρτο σε μια εκτεταμένη καύσιμη ύλη.

Η καύσιμη αυτή ύλη συγκεντρώθηκε τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα αυτό το τρίμηνο της πανδημίας του κορονοϊού, που έβγαλε εκτός εργασίας 40 εκατομμύρια Αμερικανούς πολίτες, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι κυρίως μαύροι, αλλά και λευκοί και λατίνοι και ινδιάνοι, όλοι τους αποκλεισμένοι σε μια ασφυκτική περιθωριοποίηση – νεόπτωχοι, άνεργοι, άστεγοι, χωρίς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (δεν μιλάμε για σύστημα δημόσιας υγείας, γιατί τέτοιο δεν υπάρχει στην αμερικανική υπερδύναμη!).

Αυτά τα χαρακτηριστικά κάνουν την εξέγερση εκρηκτική και ανεξέλεγκτη από τους μηχανισμούς ελέγχου και ενσωμάτωσης που λειτουργούσαν έως τώρα. Όμως η οικονομική ύφεση και η απουσία εργαλείων εκτόνωσης, μαζί με την ακροδεξιά παρέκκλιση της αμερικανικής εξουσίας -που προσωποποιείται στον σημερινό πρόεδρο-, έχουν οδηγήσει στη μαζικότητα και δυναμικότητα των εξεγερμένων σε όλες τις αμερικανικές πολιτείες, από την Ανατολή ως τη Δύση, αλλά και πέραν αυτών σε όλον τον κόσμο, με τις μαζικές διαδηλώσεις που σημειώνονται σε πολλές χώρες.

Το κύμα οργής, που ξέσπασε και κινητοποίησε αμέσως την αφροαμερικανική κοινότητα και το κίνημα Black Lives Matter (Οι Ζωές των Μαύρων έχουν Σημασία), γρήγορα πήρε ευρύτερα χαρακτηριστικά γενικευμένης εξέγερσης των απανταχού αποκλεισμένων και πλέον σαρώνει τις ΗΠΑ. Γι’ αυτό και η αμερικανική εξουσία έριξε αμέσως στη μάχη τις εφεδρείες της Εθνοφρουράς στα 2/3 των πολιτειών, αλλά και τον ακροδεξιό παρακρατικό μηχανισμό της. Οι κινητοποιήσεις σε πάνω από 250 περιοχές και 140 πόλεις οδήγησαν σε πρωτοφανή απαγόρευση κυκλοφορίας σε 40 πόλεις, αλλά και την κάθοδο στρατιωτικών δυνάμεων σε επτά πολιτείες.

Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι ότι πλέον ο Λευκός Οίκος βρίσκεται υπό τον κλοιό των διαδηλωτών και η κυβέρνηση Τραμπ καταφεύγει στη δημιουργία ενισχυμένου φράκτη, ενώ έχει παρατάξει 1.600 στρατιώτες ετοιμοπόλεμους πέριξ της πρωτεύουσας Ουάσινγκτον. Ανοιχτές πλέον είναι οι αναφορές σε εσωτερικό εχθρό. Αλλά προσοχή, το σύστημα μπροστά στην αδυναμία ελέγχου πολλές φορές έδειξε ότι επιλέγει τη φασιστική εκτροπή και ο Τραμπ είναι ο πρόεδρος ο οποίος μπορεί να επισείει αυτή την απειλή και από πάνω να επαίρεται…

Όμως η αναφορά του Αμερικανού προέδρου σε κακοποιά στοιχεία, πλιατσικολόγους, ρεμάλια, αποβράσματα, ακροαριστερούς, αναρχικούς και αντίφα όχι μόνο δεν έπεισαν, αλλά οδήγησαν ακριβώς στο αντίθετο. Μαζικοποίησαν τις αντιδράσεις και κινητοποιήσεις, οι οποίες, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, έχουν την επιδοκιμασία των 2/3 του αμερικανικού λαού. Πέραν της συγκρουσιακότητας, η μαζικότητα ήταν ακριβώς η απάντηση σ’ αυτές τις κατηγορίες, ακολουθώντας την τακτική του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Την ίδια ώρα, δεν είναι λίγοι όσοι θυμούνται τους Μαύρους Πάνθηρες, και γι’ αυτό καταγράφονται αντίστοιχες πρακτικές με εκείνου του κινήματος, όπως η συγκρότηση ομάδων αυτοάμυνας.

Με αφετηρία την εναντίωση στην αστυνομική βία και τον ρατσισμό, οι εξεγερμένοι τώρα αντιμάχονται τις κρατικές και καπιταλιστικές πολιτικές, αυτές που έχουν οδηγήσει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, στο περιθώριο. Η ένταση των αντιδράσεων, η διάχυση στην αμερικανική επικράτεια, η μαζικότητα στη συμμετοχή και η στόχευση των ίδιων των κέντρων εξουσίας δείχνουν ότι η σύγκρουση πλέον παίρνει τα χαρακτηριστικά της αμφισβήτησης του ίδιου του συστήματος εξουσίας, των θεσμών του και των δυνάμεων επιβολής του.

Φυσικά υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος, αλλά η δυναμική μαζική κάθοδος στο δρόμο… δείχνει τον δρόμο. Κι αυτή η εξέγερση έχει μέλλον!…

Μοιραστείτε το άρθρο