Η εργατική Πρωτομαγιά δεν μπαίνει καραντίνα

 Του Παναγιώτη Ξοπλίδη, γραμματέα του Σωματείου Βιβλίου-Χάρτου Θεσσαλονίκης

H κυβέρνηση της ΝΔ  ανακοίνωσε τη “μεταφορά” της Εργατικής Πρωτομαγιάς στις 9  Μαΐου, το πρώτο Σάββατο μετά την άρση της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Αυτό που επιδιώκει η κυβέρνηση να απαγορεύσει είναι η ίδια η συνδικαλιστική δράση. Καρφάκι δεν τους καίγεται για τη δημόσια υγεία, αφού τρεις μέρες μετά όλοι οι εργαζόμενοι θα συνωστιστούν σε μέσα μεταφοράς και θα δουλέψουν σε εργασιακούς χώρους χωρίς  μέσα προστασίας, όπως άλλωστε συνέβαινε και για πολύ μεγάλο ποσοστό εργαζόμενων σε όλη τη διάρκεια της καραντίνας.

Κυβέρνηση και εργοδοσία θέλουν να καταργήσουν ουσιαστικά την Πρωτομαγιά, την ώρα που ο κόσμος της δουλειάς ζει ήδη  με απολύσεις, εντατικοποίηση και υπερωρίες, ελαστικοποίηση διά της τηλεργασίας, μείωση αποδοχών με το 800άρι για 45 μέρες αντί μισθού. Η επόμενη μέρα θα είναι πολύ χειρότερη, καθώς οι εργαζόμενοι θα κληθούν και πάλι να πληρώσουν τα σπασμένα της νέας οικονομικής κρίσης σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Μετά τα χειροκροτήματα στους “ήρωες” γιατρούς και νοσηλευτές και τις ευχαριστίες στους “αόρατους” εργαζόμενους, έρχεται η σφαγή. Οι “αόρατοι”, που  τους είδαν όλοι, είναι οι αμειβόμενοι με βασικούς και υποκατώτατους μισθούς, με ωράρια και ζωές λάστιχο. Είναι αυτοί που κράτησαν όρθιο τον πλανήτη, γιατί χωρίς αυτούς γρανάζι δεν γυρνά. Η Πρωτομαγιά, με το διαρκές μήνυμα  αγώνα  αλλά και τη διεθνιστική της διάσταση, μέσα στις συνθήκες της πανδημίας θα είναι φέτος διαφορετική αλλά  πιο αναγκαία από ποτέ. Άλλωστε ακόμα και η πανδημία είναι βαθιά ταξική στις συνέπειές της.  Αποκαλυπτικά είναι τα ποσοστά των θανάτων μεταξύ των φτωχών μαύρων στα γκέτο των ΗΠΑ (τριπλάσια απ’ αυτά των πλουσιότερων  λευκών), τα εκατομμύρια εσωτερικών μεταναστών εργατών που έμειναν άστεγοι λόγω καραντίνας στην Ινδία σε συνθήκες πραγματικής λιμοκτονίας.

Για να αντιμετωπίσει τη νέα βαθιά κρίση του, το κεφάλαιο θα επιδιώξει να εγκαθιδρύσει καθεστώς σκλαβιάς. Η σταθερή εργασία από εξαίρεση γίνεται κανόνας. Το νέο μοντέλο εργασίας θα είναι μια διαρκής κατάρτιση τύπου “Σκόιλ Ελικίκου” με  ευελιξία, ελαστικότητα, διαρκή αξιολόγηση. Συνολικά ο εργαζόμενος τίθεται ολοκληρωτικά στη διάθεση του αφεντικού ή του κράτους-εργοδότη.  Η πολυσυζητημένη  επιστροφή του κράτους, όπως έγινε και για τις τράπεζες το 2008-2010,  θα είναι μόνο για τη σωτηρία του κεφαλαίου. Η επόμενη μέρα έχει ξεκινήσει ήδη, και για την εργατική τάξη και η Πρωτομαγιά θα είναι και πάλι αφετηρία αγώνων. Ακόμα και μέσα στην καραντίνα εκδηλώθηκαν εργατικές κινητοποιήσεις που αντιμετωπίστηκαν με καταστολή, η οποία καμία σχέση δεν έχει με την πανδημία.  Άλλωστε πολύ πριν να εμφανιστεί ο ιός στο προσκήνιο, η κυβέρνηση είχε ανακοινώσει το νομοσχέδιο για περιορισμό (μέχρι απαγόρευσης) των  διαδηλώσεων, σε συνέχεια του οπλοστασίου ενάντια στη συνδικαλιστική δράση (αντιαπεργιακός νόμος ΣΥΡΙΖΑ, μητρώα σωματείων κτλ.).

Η απεργιακή Πρωτομαγιά δεν θα είναι κεραυνός εν αιθρία, καθώς οι δυνάμεις που έχουν αναφορά στο ταξικό εργατικό κίνημα κατάφεραν σε όλη την περίοδο της καραντίνας να παραμείνουν ενεργές. Η  εμπειρία των  κινητοποιήσεων στις 7, 14 και 28 Απρίλη με  πανελλαδικά χαρακτηριστικά έδειξε ότι η μάχη  μπορεί να δίνεται από τώρα.  Καθώς οι μέρες που έρχονται θα αναδεικνύουν ακόμα την ανάγκη για εργατικούς αγώνες, η κυβέρνηση παίρνει τα μέτρα της ενάντια στις εργατικές αντιδράσεις. Για άλλη μια φορά η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ και η “κοινωνική συμμαχία” τους με τους εργοδότες στηρίζουν την κυβέρνηση, Έχουν βάλει λουκέτο με πρόσχημα τον κορονοϊό, στέλνοντας μήνυμα υποταγής την ώρα που τα συνδικάτα είναι ανάγκη ζωτικής σημασίας για τους εργαζόμενους.

Οι μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού κινήματος, των πρωτοβάθμιων σωματείων και του ταξικού ρεύματος θα δώσουν τη μάχη και αυτή τη φορά. Η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι απεργία. Είναι το πρώτο κάλεσμα αγώνα για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι τη νέα κρίση. Την Παρασκευή 1η Μαΐου στις 11 π.μ. στην Καμάρα ο κόσμος της δουλειάς θα δώσει την απάντησή του.

Μοιραστείτε το άρθρο