ΣΚΙΤΣΟ ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΛΑΒΕΡΑΣ
Πρωθυπουργικό διάγγελμα: Όταν το οικονομικό κριτήριο συνθλίβει το υγειονομικό
Της Φώφης Κορίδη
Τη σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων, λόγω πανδημίας, από την ερχόμενη Δευτέρα 4 Μαΐου ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης. Επαναλειτουργούν μονάδες του λιανικού εμπορίου (κομμωτήρια, καταστήματα ρούχων κ.ά.) και αίρεται ο περιορισμός στις μετακινήσεις. Προανήγγειλε, επίσης, την επαναλειτουργία των σχολείων αμέσως μετά (11 Μαΐου), με αρχή την επιστροφή στις αίθουσες των μαθητών της Γ’ Λυκείου.
Πέραν από τα επικοινωνιακά εργαλεία του Πρωθυπουργού, με χρήση συνθημάτων και επιχειρημάτων συναισθηματικής φόρτισης, η αλήθεια βοά. Η κυβέρνηση ρισκάρει το ενδεχόμενο αύξησης των κρουσμάτων -που έως τώρα διατηρήθηκαν σε χαμηλά επίπεδα λόγω εγκλεισμού- εν ονόματι της οικονομίας. Προτιμά δηλαδή να προτάσσει τα «θέλω» των τραπεζών, ανοίγοντας πρώτα από όλα τα δικαστήρια για προσημειώσεις και πλειστηριασμούς. Επιλέγει να ανοίξει τα σχολεία, ώστε οι γονείς να μπορέσουν να επιστρέψουν στην εργασία τους διά της φυσικής τους παρουσίας.
Η προστασία των πολιτών μεταφέρεται στην ατομική ευθύνη. Με λίγα λόγια, αν νοσήσεις, ευθύνεσαι ο ίδιος. Καμία αναφορά στο διάγγελμα δεν έγινε για τη διάθεση προστατευτικού εξοπλισμού. Οι μάσκες, για παράδειγμα, τις οποίες υποχρεωτικά καλούνται οι πολίτες να χρησιμοποιούν σε χώρους όπως τα μέσα μαζικής μεταφοράς, αντί να διατίθενται με υποχρέωση της πολιτείας και χωρίς εκτοξευμένο κόστος, μεταφέρονται σε προσωπική ευθύνη!
«Ξαναγνωριστήκαμε» αναφώνησε ενθουσιασμένος ο κ. Μητσοτάκης, συμπληρώνοντας ότι το σύνθημα «Μένουμε σπίτι» μετεξελίσσεται σε «Μένουμε ασφαλείς». Μάλλον «παραγνωριστήκαμε» θα ήταν η απάντηση. Ο ίδιος μάλιστα σε μία αποστροφή του λόγου του ήταν ειλικρινώς αποκαλυπτικός. «Δεν υπάρχει επιστροφή στην προ κορονοϊού πραγματικότητα» ανέφερε. Τι εννοούσε; Οι συνειρμοί που εγείρει αφορούν στην περαιτέρω καταπάτηση των εναπομεινάντων εργασιακών δικαιωμάτων, στην καλλιέργεια του αισθήματος φόβου και την παγίωση περιορισμού ατομικών ελευθεριών και σε μία πολιτεία που θυμάται το κακοπληρωμένο υγειονομικό δυναμικό της στα δύσκολα, επευφημώντας το από τα μπαλκόνια, όταν τόσα χρόνια το έβλεπε να αναζητά την τύχη του στα ξένα…
