230 γιατροί, φαρμακοποιοί, ψυχολόγοι, εντατικολόγοι , εκπαιδευτικοί, ηθοποιοί, αγρότες/-ισσες, καλλιτέχνες/ιδες, ερευνητές/ριες, μουσικοί, συνδικαλιστές/ριες, εκδότες, βιβλιοπώλες και άλλες προσωπικότητες απευθύνουν κάλεσμα να αυτοοργανωθούμε ενάντια στην πανδημία του Covid-19 και να ενταχθούμε στο δίκτυο αλληλεγγύης COVID-ENTRAIDE FRANCE.[1]
Την τελευταία βδομάδα η Γαλλία έχει εισέλθει σε μια νέα πραγματικότητα που προκαλεί ίλιγγο. Ο κορονοϊός Covid-19 δεν είναι πια μια “μικρή γρίπη”, σύμφωνα με όσα έλεγαν τους κυβερνώντες, αλλά η “χειρότερη υγειονομική κρίση εδώ και έναν αιώνα”, όπως το ομολογούν τώρα. Ένα τρομερό σοκ το οποίο μας κάνει να τρέμουμε για τους οικείους μας και όλους τους ιδιαίτερα ευπαθείς ανθρώπους. Ένας γεωπολιτικός σεισμός ο οποίος γκρεμίζει τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση σαν ένα πύργο από τραπουλόχαρτα. Το 2019 ήταν μια χρονιά καταστροφικών πυρκαγιών στην Αυστραλία, την Αμαζονία και άλλου, και τεράστιων λαϊκών εξεγέρσεων. Το 2020 έχει ήδη τα ίχνη μιας ολικής παράλυσης, μιας μεγάλης συστημικής κρίσης.
Αυτή η πανδημία ολοκληρώνει τη διαδικασία του να καταστήσει ασφυκτική τη ζωή μέσα σε ένα πολιτικό και οικονομικό σύστημα παράλογο, επιβλαβές, αλλά και άχρηστο τη στιγμή που μια μεγάλη ανάγκη φροντίδας γίνεται αισθητή. Αφού έμεινε σε ρόλο παθητικής αναμονής για ενάμιση μήνα, ο Εμανουέλ Μακρόν υποσχέθηκε, για να μη γελοιοποιηθεί, ότι “το Κράτος θα πληρώσει […] ό, τι κι αν συμβεί”. Η “γενική κινητοποίηση” εξαγγέλθηκε “Είμαστε σε πόλεμο”, φαίνεται, ενάντια σε έναν “αόρατο εχθρό”.
Ενάντια σε αυτή τη μιλιταριστική ρητορική, επιβεβαιώνουμε μια άλλη λογική. Απέναντι στην “εθνική ένωση” εμείς προτιμάμε τη γενική αλληλοβοήθεια. Απέναντι στον πόλεμο, αντιπαραθέτουμε τη στοργή, από τους οικείους μέχρι τους ανθρώπους ολόκληρου του κόσμου. Στη Γαλλία, όπως σε άλλες χώρες, θα κρατηθούμε μαζί για να αντιμετωπίσουμε την επιδημία. Θα μεταμορφώσουμε την επιβεβλημένη απομόνωση σε μια τεράστια ορμή αυτοοργάνωσης και συλλογικής αλληλεγγύης.
Μαζί με τους γείτονες/ισσες, τους φίλους/ες, τις οικογένειες, τους οικείους/ες, τους συναδέλφους/ισσες· στις πολυκατοικίες, στις γειτονιές μας, στις πόλεις και τα χωριά μας· κυρίως μέσα από τη χρήση των κοινωνικών δικτύων, θα οικοδομήσουμε την αλληλοβοήθεια στη βάση. Για να βοηθήσουμε τους πιο ευάλωτους οι οποίοι δεν μπορούν να βγουν για να πάρουν τα αναγκαία για τη διατροφή τους. Για να κρατήσουμε τα παιδιά εκείνων που πρέπει να συνεχίσουν να εργάζονται. Για να μοιραστούμε επιβεβαιωμένες πληροφορίες επάνω στην κατάσταση. Για να ανταλλάξουμε νέα και να διευκολυνθούμε μέσα σε αυτήν αποκαρδιωτική κατάσταση. Για να υποστηρίξουμε τους πιο ευάλωτους στους αγώνες τους για ζωή. Για να αντιμετωπίσουμε την οικονομική, τραπεζική και χρηματιστική κρίση η οποία προμηνύεται καταστροφική παρά τις ψευδώς καθησυχαστικές ανακοινώσεις των κεντρικών τραπεζών. Παραμένουμε στα σπίτια μας προς το παρόν, αλλά στον δρόμο μόλις αυτό είναι εφικτό.
Αντιμέτωπος με το φούντωμα του αναβρασμού, ο ίδιος ο Εμανουέλ Μακρόν καλεί να “καινοτομήσουμε στην αλληλεγγύη”. Αλλά μην απατόμαστε από τις πολλές κουβέντες: η αλληλοβοήθεια που χτίζουμε δεν είναι το βοήθημα ενός ελλειμματικού νεοφιλελεύθερου Κράτους. Δεν είναι ο Δούρειος ίππος μιας μελλοντικής “στρατηγικής του σοκ” στη βάση της τηλε-εργασίας, του “εθελοντισμού των πολιτών” στις κατεστραμμένες δημόσιες υπηρεσίες, και συνεπώς στην καταστροφή των κοινωνικών κεκτημένων στο όνομα της “κατάστασης έκτακτης υγειονομικής ανάγκης”.
Η αλληλεγγύη μας είναι αυτή του λαού, των από τα κάτω, αυτών που πιάνονται αλυσίδα από τον αγκώνα για να επιβιώσουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Δεν έχει τίποτα να κάνει με εκείνη των παγκόσμιων ελίτ – που εύκολα κάνουν το τεστ- – που καταφεύγουν στα ολόχρυσα παλάτια τους, προστατευμένοι και αμόλυντοι
-ενώ οι υγειονομικοί είναι στο “μέτωπο” χωρίς μέσα και κατασκευάζουν τις ίδιες τους τις μάσκες προστασίας παίρνοντας όλα τα ρίσκα.
– ενώ οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι καθηγητές κρατάνε τα παιδιά τους, χωρίς επίσημη οδηγία για την προστασία τους, εκτεθειμένοι στη μόλυνση.
Ενώ οι πιο ευάλωτοι, οι άστεγοι, οι άνθρωποι χωρίς χαρτιά, χωρίς κοινωνικά δίκτυα, οι προσωρινά εργαζόμενα χωρίς μερική ανεργία, οι “αυτοπασχολούμενοι” αναγκασμένη σε εργασία σε κίνδυνο ή χωρίς δραστηριότητα, θα χτυπηθούν ακόμα περισσότερο από την κρίση.
-ενώ οι “ήδη κρατούμενοι/ες”, οι μετανάστες/τριες μέσα στα κέντρα κράτησης και οι φυλακισμένοι/ες βλέπουν την κατάσταση τους να επιδεινώνεται περισσότερο.
-ενώ οι κάτοικοι των λαϊκών συνοικιών και οι άνθρωποι που είναι θύματα φυλετικών διακρίσεων είναι ανάμεσα στους/ις πρώτους/ες που έρχονται αντιμέτωποι/ες με την καταστολή σε σχέση με τον περιορισμό.
Ποτέ η εναλλακτική λύση δεν ήταν τόσο καθαρή, το σκάνδαλο τόσο απτό: παίζουμε τη ζωή μας ενώ εκείνοι διαχειρίζονται την οικονομία.
Η αλληλοβοήθεια την οποία εμείς οικοδομούμε εγγράφεται στη συνέχεια των εξεγέρσεων των λαών σε ολόκληρο τον κόσμο κατά τους περασμένους μήνες, από τη Χιλή ως το Λίβανο, από την Αλγερία ως το Σουδάν. Αυτό το κύμα έχει διαδώσει σε ολόκληρο τον πλανήτη την αναγκαιότητα να διακυβεύσουμε τα κορμιά μας. Ο Covid-19 καθιστά αναπόσπαστο, για την ώρα, τον περιορισμό. Αλλά εξεγερμένοι ή περιορισμένοι, πεθαίνουμε μέσα σε ένα σύστημα το οποίο ψάχνει το κέρδος και την αποδοτικότητα και όχι την υγεία, την εξουσία και τον ανταγωνισμό και όχι την αλληλοβοήθεια.
Αυτή η καταστροφική επιδημία δεν είναι μια απλή βιολογική πραγματικότητα. Είναι ενισχυμένη από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τη μεθοδική καταστροφή των νοσοκομείων και μαζί του συνόλου των δημόσιων υπηρεσιών. Αν αυτός ο ιός σκοτώνει τόσο, είναι επίσης επειδή δεν υπάρχουν πια αρκετοί υγειονομικοί και κρεβάτια, δεν υπάρχουν αρκετοί αναπνευστήρες ή γιατί το νοσοκομείο τείνει να γίνει μια επιχείρηση με αυστηρά χρονοδιαγραμμάτα. Και αν χειροκροτήσουμε κάθε απόγευμα στις 8 τους υγειονομικούς, είναι επίσης για να συγκρατήσουμε την οργή μας ενάντια στους κυβερνώντες οι οποίοι γνώριζαν την επικείμενη καταιγίδα εδώ και δύο μήνες χωρίς να κάνουν τίποτα.
Καλούμε λοιπόν στην ενίσχυση της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης για αντιμετωπίσουμε την πανδημία και τη συστημική κρίση, παντού όπου είναι εφικτό, με κάθε μορφή που μπορούμε να φανταστούμε, πάντα με σεβασμό στην ανάγκη για πλήρη περιορισμό για να σταματήσουμε τη διάδοση. Πιο συγκεκριμένα, απευθύνουμε κάλεσμα να ενταχθείτε στο δίκτυο αυτοοργανωμένης αλληλεγγύης #COVID-ENTRAIDE FRANCE (https://covid-entraide.fr/) το οποίο έχει συγκροτηθεί σε δεκάδες περιοχές εδώ και μια δεκαριά μέρες. Απευθύνουμε κάλεσμα για τη δημιουργία ομάδων τοπικής αλληλοβοήθειας μέσα από το διαδίκτυο και επί τόπου, από το συνοικισμό μας μέχρι το χωριό μας, από το κτίριο κτίριο μέχρι την πόλη. Απευθύνουμε κάλεσμα να καταγράψουμε τις εκατοντάδες πρωτοβουλίες οι οποίες δημιουργούνται μέσα από μια συλλογική χαρτογράφηση (https://covidentraide.).
Μη μείνετε εμβρόντητοι/ες μπροστά σε αυτήν την κατάσταση η οποία μας φέρνει τα πάνω κάτω, μας εξοργίζει και μας κάνει να τρέμουμε. Καθώς η πανδημία θα τελειώσει, άλλες κρίσεις θα έρθουν. Στο μεταξύ, θα υπάρχουν υπεύθυνοι να αναζητήσουμε, εξηγήσεις να δοθούν, πληγές να γιατρέψουμε και ένας κόσμος να φτιάξουμε. Σε μας εναπόκειται να καταφέρουμε ώστε το κύμα του παγκόσμιου σοκ από τον κορονοϊό να είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι της κρίσης για να βάλουμε τέλος στο τωρινό καθεστώς της εκμετάλλευσης και καταστροφής των όρων ύπαρξης πάνω στην Γη. Δεν θα υπάρξει “έξοδος από την κρίση” χωρίς την μεγάλη ανατροπή της υπάρχουσας κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης.
Θα υπάρξει ένα πριν και ένα μετά. Είμαστε προς το παρόν περιορισμένοι σπίτι αλλά οργανωνόμαστε. Και, για σιγουριά, θα ξαναπάρουμε τους δρόμους, τα πάρκα τα εργαλεία της δουλειάς, τα μέσα επικοινωνίας και τις συνελεύσεις, μαζί.
Η στρατηγική του σοκ πρέπει να αντιστραφεί. Αυτή τη φορά το σοκ να μην εξυπηρετήσει την εμπέδωση του ελέγχου, της κεντρικής εξουσίας, τις ανισότητες και το νεοφιλελευθερισμό, αλλά να ενισχύσει την αλληλοβοήθεια και την αυτοοργάνωση.
Ας σκαλίσουμε στο μάρμαρο αυτές τις αρχές
